Συνέντευξη: Doom (ΧΝ)

Who is who
Παιδί των αετών του Mandello απο μικρός, καθώς ένας γείτονας που είχε ένα Lemans τον τραυμάτισε ανεπανόρθωτα με την εικόνα του κόκκινου ντεπόζιτου με τον χρυσό αετό.

Για την παιδική ψυχή τι Μπάτμαν, τι Κατγούμαν... ο σούπερ ήρωας ήταν πάντα ο "κύριος" της διπλανής πόρτας που καβάλαγε τον "αετό". Η φωνή της μαμάς ακουγόταν σποραδικά "Mακριά απο το μηχανάκι του κύριου, παιδάκι μου!", καθώς η μόνη οδός ικανοποίησης ήταν τα παιδικά μάτια που έτρωγαν τις λεπτομέρειες του Lemans. Χρόνια αργότερα, με το δίπλωμα οδήγησης στην τσέπη, ανακάλυψε οτι έπρεπε να κάνει και άλλη υπομονή καθώς οι σπουδές τον οδήγησαν στο εξωτερικό, όπου η μοτοσυκλέτα δεν χωρούσε στο πρόγραμμα αλλά ούτε και στις συνθήκες. Η δεκαετία του '90 απομάκρυνε τα Lemans και έφερε το 1100 sport για την Moto Guzzi. Ο ενδιαφερόμενος ενήλικας πλέον, πλησίαζε στο όνειρο του αετού καθώς ο χρόνος έφερε και το ένα Guzzi και το άλλο, απόδειξη οτι αν υπάρχει πάθος, ο καιρός δουλεύει υπέρ των ονειροπόλων.

ΓΓ: Είναι τελικά σημαντικό το πάθος για έναν guzzista;
XN: Νομίζω οτι το πάθος και μόνο είναι το συστατικό του να θεωρείς τον εαυτό σου guzzista. Μπορεί απο συγκυρία να μην έχεις κάποια εποχή ούτε μοτοσυκλέτα, μπορεί καποια στιγμή τα οικονομικά να επιτρέπουν μόνο ένα μικρό μηχανάκι για την δουλειά, αλλά ξέρεις βαθιά μέσα σου πως όταν θα έρθει η ώρα, σίγουρα θα ψάξεις για την βορειο-ιταλίδα με έναν αετό στο ντεπόζιτο.
ΓΓ: Θρησκεία λοιπόν η Moto Guzzi;
XN: Δεν θα το έλεγα έτσι, αν και οι άνθρωποι συχνά παθιάζονται για θρησκεία, για πολιτική, για σπόρ... Μάλλον, το πάθος είναι εγγενής ιδιότητα και ανάγκη στους ανθρώπους, το θέμα είναι να κρατάμε μια ιεραρχία και αξιολόγηση. Η μοτοσυκλέτα είναι τρόπος ζωής, αλλά το πάθος για μια εταιρεία που θεωρητικά παράγει ένα καταναλωτικό προιόν δεν ακούγεται υγιές. Πχ δεν παθιάζομαι με τον κατασκευαστή της τηλεόρασης μου. Άρα; χρειάζονται και άλλα συστατικά και κυρίως η γνώση της ιστορίας και των ανθρώπων που κρύβονται πίσω απο ένα προιόν για να αρχίσεις να συγκινείσαι.
ΓΓ: Τι κρύβει η Moto Guzzi;
XN: Κυρίως μεγάλους ανθρώπους, με όνειρα και ανάλογη ικανότητα που άφησαν το στίγμα τους για μια μεγάλη χρονική περίοδο (είναι σημαντική η διάρκεια) στον χώρο κατασκευής μοτοσυκλετών και στους αγώνες μοτοσυκλέτας. Μετά είναι η φιλοσοφία τους που πότισαν τα Guzzi. Αξιόπιστα, τεχνολογικά εξελιγμένα, αλλά ταυτόχρονα απλά και κομψά, μαζί με σκληροτράχηλα και ανταγωνιστικά. Ακόμα, και το οτι παράγονται απο το 1921 στο Mandello del Lario στις όχθες της λίμνης Como με φιδίσιους δρόμους στην περιοχή, είναι ένα στοιχείο που χρωστάνε τον χαρακτήρα τους. Άμα ζείς εκεί, τι θα σχεδιάσεις; dragster; σίγουρα όχι, αλλά μοτοσυκλέτες που στρίβουν και φρενάρουν καλά. Είναι μια χημεία, ίσως μη ορατή με πρώτη ματιά, αλλά σίγουρα μαγευτική για όποιον αφήσει την ματιά του να περάσει τα "σίδερα". Το ανθρώπινο άγγιγμα και φιλοσοφία που περνάει σε ένα άψυχο πράγμα και δίνει ζωή.
ΓΓ:..και μετά;
ΧΝ: ...μετά είναι η μοτοσυκλέτα, και οι Moto Guzzi είναι μοτοσυκλέτες με πολύ χαρακτήρα. Αλλά ταυτόχρονα είναι και καλές μοτοσυκλέτες που πάντα θα σε εκπλήξουν, ίσως γιατί η πλειονότητα των αναβατών δεν τις έχει για τόσο ικανές.  Κάθε φορά που βρίσκομαι πάνω σε μια Guzzi  η χαρά που παίρνω  είναι μοναδική. Ξέρω οτι δεν έχω την τέλεια μοτοσυκλέτα, καθώς δεν υπάρχει τέλεια μοτοσυκλέτα, αλλά για εμένα μια Guzzi είναι το σπίτι μου, είμαι στην γνώριμη γωνιά μου.
ΓΓ: Ο ανταγωνισμός που βρίσκεται; η Guzzi δεν έχει μείνει πίσω;
ΧΝ: Ως αναβάτης μοτοσυκλέτας ειλικρινά μου είναι αδιάφορο όταν έχω επιλέξει τι μου αρέσει να οδηγάω να μπω σε λογικές σύγκρισης χαρακτηριστικών. Υποθέτω, οτι έναν νεοεισερχόμενο αναβάτη που προσπαθεί να διαλέξει και ίσως θεωρεί μια Guzzi ως επιλογή τον απασχολούν τα τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά δεν βλέπω προσωπικά να υστερούν σε κάτι έναντι του ανταγωνισμού, και στον δρόμο που είναι το πραγματικό τεστ βρίσκονται σε καλό επίπεδο πχ. στα μεγάλα cruiser με την California η Guzzi σχεδόν δεν έχει αντίπαλο, αν εξαιρεθούν τα Harley που και αυτά δεν τα αγοράζουν οι αναβάτες τους βάση τεχνικών χαρακτηριστικών, αλλά για τον συγκεκριμένο χαρακτήρα και την ιστορία που έχουν. Επίσης το Stelvio αν και "πολεμάει" σε μια δύσκολη κατηγορία με πολύ ανταγωνισμό, είναι μια εξαιρετική μοτοσυκλέτα.
ΓΓ: Όλα καλά λοιπόν για την Moto Guzzi;
ΧΝ: Θα πω την γνώμη μου, αλλά να ξεκαθαρίσω οτι δεν μετράει παραπάνω απο όποιου άλλου αναβάτη Guzzi καθώς δεν είμαι ειδικός, ούτε επαγγελματικά έχω σχέση με τον χώρο. H Guzzi είναι μια εταιρεία που μετράει 91 χρόνια ζωής, είχε πολλά επάνω και κάτω, αλλαγές ιδιοκτησίας, αλλά πάντα ήταν πολύτιμο κεφάλαιο της Ιταλικής βιομηχανίας και είναι η παλιότερη ευρωπαική εταιρεία μοτοσυκλέτας εν ενεργεία που δεν έκλεισε ποτέ, άρα αυτό κάτι σημαίνει. Εγώ ως θαυμαστής και ιδιοκτήτης Moto Guzzi τιμώ τους ανθρώπους της που έγραψαν ιστορία. Για το σήμερα θα μπορούσα να πω οτι ακόμα δεν έχουν βγάλει ένα σπορ μοντέλο δρόμου, το MGS 01 χάθηκε, τα σχέδια του Galluzzi που τόσο αίσθηση έκαναν στην EICMA 2009 πάγωσαν, άρα για εμένα υπάρχει ένα κενό, ιστορικά η Guzzi πάντα είχε κάποιο σπορ μοντέλο και σίγουρα το Sport 1200 δεν είναι αυτό, καθώς ουσιαστικά βασίζεται στην Breva. Απο την άλλη η νέα California 1400 δείχνει θετικά τον δρόμο και τα οφέλη του να ανήκεις σε ένα μεγάλο group όπως της Piaggio που έχει μεγαλύτερες δυνατότητες εξέλιξης απο μια μεμονωμένη εταιρεία. Δεν φαντάζομαι πως η Moto Guzzi μόνη, με τις παλαιές δομές της θα μπορούσε να φέρει στην παραγωγή ένα τόσο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα.
ΓΓ: Με την Λέσχη Moto Guzzi πως ασχολήθηκες;
ΧΝ: Η αλήθεια είναι οτι δεν είμαι ιδιαίτερα άνθρωπος των Λεσχών, η προσωπική μοτοσυκλετιστική παρέα πάντα με κάλυπτε. Κάπου το 2000 μέσω μιας παρέας που είχα στην Λέσχη Φίλων κλασσικής μοτοσυκλέτας, έμαθα οτι υπάρχει μια Λέσχη Moto Guzzi στην Αθήνα, αλλά και πάλι μου πήρε άλλα τρία χρόνια σχεδόν μέχρι να γραφτώ μέλος. Στο είπα, δεν είμαι φανατικός με τις Λέσχες.
ΓΓ:...κάποια στιγμή όμως έγινες πρόεδρος.
ΧΝ:...(γελώντας) ναι, συνέβη και αυτό.
ΓΓ: Αφού, όπως λές δεν σε ενδιαφέρουν οι Λέσχες, τότε πως έγινε;
ΧΝ: Με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι, και σίγουρα ακόμα περισσότερο όσοι επιλέγουν τα Moto Guzzi ως προσωπικές τους μοτοσυκλέτες. Είναι λίγο σαν την παροιμία, "κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι". Σε μια Λέσχη μοτοσυκλέτας σαφώς υπάρχει μια δομή, ένας θεσμός, μια διοίκηση και σε αυτό το επίπεδο εννοούσα πριν οτι δεν με ενδιαφέρει, αλλά στο επίπεδο όπου γνωρίζεσαι με άλλους ομοιοπαθείς, πιστεύω οτι κρύβεται πολλή απο την χαρά που παίρνουμε ως μοτοσυκλετιστές.
ΓΓ: Τελικά όμως ασχολήθηκες με τα διοικητικά και εκλέχθηκες δύο θητείες...
ΧΝ: Ήμουν ήδη μέλος 4 χρόνια και σταδιακά είχα αρχίσει να συμμετάσχω ενεργά στην διοργάνωση εκδηλώσεων της Λέσχης, 36ωρο κλπ. Τότε στην Λέσχη υπήρχε μια φουρνιά εξαιρετικών ανθρώπων και σε ποιότητα και σε ενέργεια. Στέφανος, Κάρολος, Δημήτρης, Αράμ, Μιχάλης, ο συγχωρεμένος ο Γιώργος με το μεγάλο του ενθουσιασμό κ.α, υπήρχε ένα κλίμα ευφορίας γιατί περνούσαμε όμορφα, μια μεγάλη παρέα. Ο Δημήτρης Ζ. τότε πρόεδρος της Λέσχης, στην λήξη της θητείας του καθώς δεν θα ήταν πάλι υποψήφιος με παρότρυνε να είμαι εγώ. Δέχθηκα, υποθέτοντας οτι ουσιαστικά πως οτι κάναμε ήδη θα κάναμε και μετά, δηλ. όμορφες εκδηλώσεις και happening για την παρέα και τα Moto Guzzi.
ΓΓ: Το λές σαν να διαψεύστηκες...
ΧΝ: Όχι ακριβώς, απλώς η εξέλιξη δεν μου άρεσε. Απο την μία στην διάρκεια της θητείας μου έγιναν πολλά πράγματα και ήταν ένα πλεονέκτημα η συμμετοχή μου στο ΔΣ καθώς μπορούσα να προωθήσω νέες ιδέες.
ΓΓ: ...ποιές ιδέες εννοείς;
ΧΝ: Αρχικά, με βασικό συνεργό τον "αετό" του βορρά Δημήτρη Χ. δημιούργησα ένα φόρουμ για την Λέσχη με την αντίληψη οτι η Λέσχη ήταν γεωγραφικά προσδιορισμένη στην Αθήνα, και με αυτό το διαδικτυακό εργαλείο θα είχαμε την δυνατότητα να γνωριστούμε και να μεγαλώσουμε την παρέα μας με guzzisti απο όλη πλέον την Ελλάδα. Είναι όμορφο να μοιράζεσαι γνώσεις, να αλληλοβοηθιέσαι, πόσο μάλλον για μια μάρκα μοτοσυκλέτας που στην Ελλάδα έχει περιορισμένο κοινό. Άλλη καλή στιγμή ήταν η έκδοση μίας οκτασέλιδης εφημεριδούλας, τα "Guzzoμπολιά", με θέματα Guzzi και την ζωή της Λέσχης για την οποία προσπάθησα πολύ να πάρει σάρκα και οστά. Επίσης έβαλα την ιδέα για μια μεγάλη συγκέντρωση Moto Guzzi, που τελικά έγινε στον Βόλο με την συμμετοχή του τοπικού MG club και δόθηκε η ευκαιρία για πρώτη φορά να μαζευτούμε φίλοι απο όλη την Ελλάδα. Μετά, με τον Πέτρο Π. και τον Νίκο Κ. στήσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία της Λέσχης επίσημο rally με πιστοποιημένα κλασσικά Moto Guzzi. Μεγάλη στιγμή θεωρώ και το 36ωρο της Κρήτης, όπου παρόλο το αρχικά αρνητικό κλίμα και τις δυσκολίες διοργάνωσης, κατέληξε να είναι το πιο επιτυχημένο 36ωρο ιστορικά σε συμμετοχές και με πολύ όμορφη διαδρομή. Μαγικό μέρος η Κρήτη! Επίσης η πρώτη επίσημη επίσκεψη της Λέσχης στο εργοστάσιο του Mandello ήταν μια ιδέα που δούλεψα πολύ για να γίνει πραγματικότητα.
ΓΓ: ... όλα αυτά καλά ακούγονται, η άσχημη πλευρά ποιά ήταν;
ΧΝ: Δεν ασχολούμαι  πλέον, μένουν μόνο τα καλά. Και στα Guzzi μου όταν χαλάσουν (..σπάνια μεν) μετά την επισκευή το ξεχνάω εύκολα, η καλή διάθεση τα ξεπερνάει όλα.
ΓΓ: ...και το guzzista.gr τι είναι;
ΧΝ: Βασικά έχει δύο επίπεδα, εκφράζει το πνεύμα μιας ανοιχτής παρέας και κάποιες αξίες που πιστεύει, και φυσικά είναι ο ιστότοπος. Προσωπικά το θεωρώ ένα βήμα παραπάνω. Πιστεύω στον άνθρωπο, τον guzzista που όταν βγαίνει απο την "σπηλιά" του, θέλει να μοιραστεί το πάθος του με την παρέα.
ΓΓ: Λειτουργεί μια τέτοια μορφή κοινότητας;
ΧΝ: Η συμμετοχή μας με το Airone στον κλασσικό αγώνα στο Τατόι και κυρίως η συγκέντρωση Moto Guzzi που κάναμε αυθόρμητα, χωρίς ιδιαίτερη οργάνωση το 2012 με τίτλο "Αετοί στον Πλαστήρα" μας δίνει ελπίδες οτι ναι, λειτουργεί. Ήρθαν άνθρωποι απο όλη την Ελλάδα, χωρίς συνδρομές, χωρίς δώρα, δείχνοντας οτι αγαπάνε την μοτοσυκλέτα και την καλή παρέα και οτι μοιράζονται το πάθος τους. Ο καθένας που ήρθε μόνο αυτό μπορούσε να έχει ως ανταμοιβή: χλμ και οδήγηση μέχρι τον προορισμό, και καλή ανιδιοτελή παρέα με χαμόγελο μέχρι να πάρει τον δρόμο της επιστροφής. Είμαι σίγουρος οτι και το 2013 θα βρούν οι Αετοί πάλι τον δρόμο που θα συναντηθούν.
ΓΓ: Ο ιστότοπος πως λειτουργεί;
ΧΝ: Το όνειρο ήταν κάποια στιγμή να υπάρχουν κείμενα ιστορικά και πληροφορίες συγκεντρωμένα για την Moto Guzzi στην ελληνική γλώσσα. Σε πολλές γλώσσες υπάρχει εκτενή βιβλιογραφία και πολλοί guzzisti έχουν ανεβάσει στο διαδίκτυο περιεχόμενο για Moto Guzzi στην γλώσσα τους (αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, γαλλικά κλπ). Εμείς σαν κοινότητα, αλλά και κάθε φίλος που το επιθυμεί καθώς είμαστε ανοιχτοί σε όλους, μπορεί να συμμετάσχει με ένα ιστορικό κείμενο ή ένα άρθρο για τα Moto Guzzi. Μόνη προυπόθεση να είναι γραμμένο σε καλά Ελληνικά, να αφορά τα Moto Guzzi, και να αναφέρει τις πηγές του.
Ακόμα θυμάμαι όταν ανέβασα το πρώτο μοναχικό άρθρο στο guzzista, αναρωτιόμουν αν θα υπάρχει δεύτερο... Εννέα μήνες μετά είμαι εντυπωσιασμένος απο την συλλογή άρθρων που έχει αρχίσει να σχηματίζεται, κάτι που φυσικά οφείλεται στους άνθρωπους που γράφουν, που μπαίνουν στον κόπο μέσα απο μερικές αράδες να μιλήσουν για την προσωπική τους μοτοσυκλέτα, ή για ένα κομμάτι της ιστορίας της Moto Guzzi που τους ενθουσιάζει. Κάποιοι λένε οτι το διαδίκτυο απομονώνει τους ανθρώπους, αλλά να μια περίπτωση που τους φέρνει κοντά και προωθεί την ιδέα του "συνεργάζομαι" και "μοιράζομαι" χωρίς αντάλλαγμα.
ΓΓ: Είσαι αισιόδοξος τελικά:
ΧΝ: Τέτοια εποχή με τόσα σημαντικά προβλήματα γύρω μας η αισιοδοξία είναι σημαντική. Θέλω να πιστεύω οτι θα βρούμε το δρόμο μας στον τρόπο που χαιρόμαστε με τις μοτοσυκλέτες μας, γιατί η μοτοσυκλέτα είναι διασκέδαση, αλίμονο αν μας δημιουργεί προβλήματα. Εύχομαι καλή χρονιά για το 2013 και καλά χλμ.
ΓΓ: Καλή χρονιά.

Copyright © guzzista.gr