Τατοΐου ιστορίες

Την πρώτη Απριλίου του ‘56, μισό αιώνα και πέντε χρόνια νωρίτερα, διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας αυτοκινήτου στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας. Αν το δούμε κάπως γλαφυρά, θα γράψουμε ότι ξεκίνησε σαν ψέμα, συνεχίστηκε σαν μιά αλήθεια και έσβησε όπως όλες οι αλήθειες, που τις ξεπερνά η αδυσώπητη καθημερινότητα, με άλλες «ισχυρότερες» αλήθειες.

Τo στρατιωτικό αεροδρόμιο της Δεκέλειας, ή Τατοΐου υπήρξε η τροφός των Ελληνικών αγώνων ταχύτητας. Εκεί διοργανώθηκε ο πρώτος αγώνας ταχύτητας στην ιστορία του ελληνικού μότορσπορ, εκεί διεσώθησαν όλα τα πρωταθλήματα ταχύτητας που διοργανώθηκαν μετά το ’71, εκεί φιλοξενήθηκαν ακόμα και δοκιμασίες του Δ.Ρ.Α., είτε ως σιρκουί κατάταξης (’75), είτε σαν μια από τις τελευταίες δοκιμασίες που ρύθμιζαν τις περιπτώσεις των ισοβαθμιών (‘56 – 72). Υπάρχει ο συλλογισμός ότι χωρίς το Τατόι η Ελλάδα δεν θα είχε αγώνες ταχύτητας, που κατά το ήμισυ δεν είναι λάθος. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη που αναφέρει ότι χωρίς το Τατόι η Ελλάδα θα είχε πίστα, που τουλάχιστον κατά το ήμισυ είναι σωστή.

Σε κάθε περίπτωση, ο πρώτος αγώνας διοργανώθηκε εκεί την πρωταπριλιά του ’56 και ο τελευταίος, πρωταθληματικός στις 8 Οκτωβρίου του ’78. Μέχρι το τέλος εκείνης της δεκαετίας αλλά και στις αρχές της επομένης διοργανώθηκαν και μερικοί άλλοι, αλλά δεν μέτρησαν σε κάποιο τίτλο, αφού δεν συμπληρώθηκε το ελάχιστο πλήθος που έπρεπε, ώστε να συστήσουν ένα πρωτάθλημα. Στη γενικότερη ευρηματικότητα της Λέσχης πρέπει οπωσδήποτε να πιστωθεί το γεγονός ότι έγιναν ακόμα και αγώνες για συμμετέχοντες με ζυγούς ή μονούς αριθμούς κυκλοφορίας όταν το μέτρο της εκ περιτροπής κυκλοφορίας είχε εφαρμογή το Σαββατοκύριακο (’79).

Δύο ήταν οι μορφές της διαδρομής. Εκείνη που περιελάμβανε ολόκληρη την ευθεία απογείωσης - προσγειώσης και εκείνη που την έσπαγε σε δύο τμήματα τα οποία ενώνονταν με μια παρακαμπτήριο ή σηκαίην επί το αγωνιστικότερο. Το δεύτερο ονομάστηκε «μικρό» χωρίς να είναι μικρότερου μήκους, ήταν όμως πιο αργό. Από το ’56 έως το ’69 γινόταν ένας αγώνας το χρόνο. Από το σημείο εκείνο γίνονταν περισσότεροι ενώ από το ’72 και εντεύθεν στήριζε το σύνολο των αγώνων του πανελλήνιου πρωταθλήματος ταχύτητας. Στο χρονικό διάστημα που το στρατιωτικό αεροδρόμιο δινόταν για αγωνιστική αξιοποίηση πραγματοποιήθηκαν 42 αγώνες των Πανελληνίων πρωταθλημάτων και 18 για το Δ.Ρ.Α.

Τεσσαράκοντα παρά μια εικόνες λοιπόν, και αντίστοιχες ιστορίες για τα 21 χρόνια της ενεργής ιστορίας του Τατοΐου στο καλεντάρι των Ελληνικών πρωταθλημάτων.

1 & 2 - Απρίλιος 1956

Το πρώτο αγώνισμα του πρώτου Πανελλήνιου πρωταθλήματος που ήταν προγραμματισμένο στο Τατόι, μια «δεξιοτεχνία μεγάλης αναπτύξεως», για την 18η Μαρτίου του ’56, δεν ξεκίνησε ανεμπόδιστα. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες και ένας σφοδρός βόρειος άνεμος που κυριολεκτικά σάρωνε τη πεδιάδα του αεροδρομίου της Δεκέλειας δεν άφησε να διεξαχθεί η προγραμματισμένη δεξιοτεχνία. Τμήμα μόνον της προβολής και δημοσιογραφικής κάλυψης που έτυχε η πρώτη εκείνη επίσημη «αγωνιστική» στο Τατόι, αποτελεί το εξώφυλλο του περιοδικού «Το νέο αυτοκίνητο» και το εκτενές ρεπορτάζ στις σελίδες του. Όπως όμως αναφέρει το "Βολάν", στις 21 Απριλίου: «Κατόπιν τούτου και λόγω της μεγάλης συγκεντρώσεως των αγωνιζομένων, ανερχομένων εις 107, ως και πλήθους θεατών η οργανωτική επιτροπή απεφάσισε την εκτέλεσιν ενός προχείρου αγωνίσματος ταχύτητας και δεξιοτεχνίας με τρία φυσικά εμπόδια εκτός του προγράμματος πανελληνίου πρωταθλήματος.»

Έτσι, ο πρώτος αγώνας μετακινήθηκε για την πρωταπριλιά και όπως προείπαμε, σαν ένα ψέμα, ξεκίνησε η ιστορία. Ξεκίνησε όμως με τους καλύτερους οιωνούς αφού: «την έναρξιν εκύρηξεν η Α.Ε. ο υπουργός των Δημοσίων Έργων ενώ η Α.Ε. ο Βασιλεύς παρηκολούθησε μετά ζωηρού ενδιαφέροντος. Επίσημοι και χιλιάδες φιλάθλων παρέστησαν έκπληκτοι ενώπιον ενός πρωτοφανούς θεάματος. Τάξις υποδειγματική, άψογος διεξαγωγή, και εξαιρετικαί επιδόσεις, εις αγώνα δύσκολον με φάσεις δραματικάς. Δραματική μονομαχία των βετεράνων Παπαδόπουλου, Σπηλιωτάκη, και Παπαμιχαήλ δια την 1ην θέσιν. Εξαιρετικαί εμφανίσεις νέων αγωνιστών, λαμπραί ελπίδαι δια το μέλλον» όπως μαρτυρά το ίδιο περιοδικό.

3 - Ioύνιος 1957

Ο πίνακας κατάταξης του πρώτου «αληθινού» αγώνα ταχύτητας στο Τατόι, που διοργανώθηκε στις 9 Ιουνίου του ‘57. Η αναφορά στον πίνακα γίνεται μόνον κατά κλάσεις και όχι επί της γενικής. Ο μόνος που ξεπέρασε το ορόσημο της μ.ω.τ. των 100 χλμ/ώρα ήταν ο νικητής Κώστας Σπηλιωτάκης, ο οποίος «ζεστός» από την προ τεσσάρων εβδομάδων διάκρισή του στο Mille Miglia, επεβλήθη τόσο της Jag του Νίκου Παπαμιχαήλ, όσο της Chevy του Τζώνυ και της άλλης Alfa του Άλκη Μίχου.

Μια προσεκτικότερη ματιά στην κατάταξη,θα μας δείξει την κυριαρχία των D.K.W. στην κλάση Α/4 με ταχύτερο τον Νίκι Φιλίνη και των Alfa στην Α/5 – 6 με καλύτερο τον Νίκο Μοσχού, μεγαλύτερο αδελφό του Γιώργου . Το ρεκόρ του ταχύτερου γύρου βρίσκεται στο 2΄:32΄΄:9.