Moto Guzzi: 1000s Γνώμη ιδιοκτήτη Άρθρα
Είναι αδύνατο να βλέπεις τα μοντέλα της Moto Guzzi στο πέρασμα του χρόνου και να μην σταθείς στην 1000s, εκείνη την κλιπονάτη μαύρη «γαζέλα» με τις δύο διαγώνιες παράλληλες πορτοκαλί ή πράσινες λωρίδες να αγκαλιάζουν το ντεπόζιτο και τα πλαινά της, τα αστραφτερά χρωμιομένα Bitubo, τα φτερά, τα προστατευτικά κάγκελα, την στύλ cafe racer σέλα ...
Κι αν αρχίσεις να μετράς και τα άλλα καλούδια δεν έχει σταματημό. Με τα 40αρια Dellorto της πρώτης σειράς, (εδώ δεν ισχύει ο κανόνας οτι η επόμενη σειρά ειναι καλύτερη της πρώτης), τον πιο άγριο εκκεντροφόρο, το συνδυασμένο σύστημα φρένων (integrale), τους πλευστούς διάτρητους δίσκους, τον βελτιωμένο άξονα μετάδοσης... Έτσι μαγεύτηκα κι εγώ με αυτή την «γαζέλα», άρχισα να συλλέγω πληροφορίες, να ρωτώ, να διαβάζω, να μαθαίνω για αυτήν, και ο Στέφανος κάθε τόσο mail με εικόνες και πληροφορίες για την 1000S, λές και το έκανε επίτηδες .
Είναι απο τα τελευταία κομμάτια με το πλαίσιο του Lino Tonti που πάνω του στήθηκαν οι θρυλικές σειρές των Le mans I,II,III,IV, καθώς την δεκαετία του '90 ο dr John έφερε το spine frame. H περιορισμένη παραγωγή της έφθασε τις 1360 μονάδες. Το παρουσιαστικό της παραπέμπει στην δεκαετία του '70, όπου πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε αυτός ο χρωματικός συνδυασμός αρχικά στο 750s του 1974 και μετά στην 750s3 το 1975. Το χρώμα ήταν πάντα μαύρο με πορτοκαλί λωρίδες σε ντεπόζιτο και πλαινά καπάκια και μαύρο πλαίσιο, ή μαύρο με πράσινες ανοιχτές λωρίδες και πράσινο πλαίσιο. Παρουσιάσθηκε τον Δεκέμβρη του 1989 και τελείωσε το 1993 με δυο σειρές παραγωγής, η πρώτη βασισμένη πάνω στη Le mans 1000 που ήταν και η πιο δυνατή έκδοση με 82 ίππους, και η δεύτερη με στοιχεία απο το Mille GT με κεφαλές με μεσαίες βαλβίδες και 36άρια καρμπυρατέρ , σχεδόν 10 ίππους λιγότερους, αλλά με περισσότερη ροπή στις μεσαίες. Οι 1000s πουλήθηκαν κυρίως στην Γερμανία, και λίγες στην Αγγλία. Η παραγωγή της ήταν 524 το 1990, 401 το 1991, 196 το 1992 και οι τελευταίες 84 το 1993. Περίπου 120 έως 200 μοτοσυκλέτες πιστεύεται οτι πήγαν στην Αμερική, όπου πουλήθηκαν ως μοντέλα '91 και '93 . Το 1992 δεν πήγαν καθόλου μοτοσυκλέτες στην Αμερική.
Η αγορά
Όταν τον περασμένο Ιούλη συνάντησα τον Bici στην Λίμνη Πλαστήρα, εκεί ανάμεσα στα νερά και τα βουνά του μίλησα για το όνειρο μου . Του είπα πως το 1989, όταν ξεπρόβαλε απο τον σταύλο του Mandello del Lario, ήμουν μόνο 29 χρονών, δεν την ήξερα και οι προτεραιότητες ήταν άλλες, που λεφτά για μηχανή. Ακόμα θυμάμαι εκείνη την τρομακτική ανηφόρα στο Αθηνιό, στην Σαντορίνη, που το κόκκινο παπί της Honda με την αγαπημένη μου σύζυγο και τον σάκκο μας πίσω, την ανέβηκε με απώλεια πρόσφυσης του μπροστινού τροχού, τους χωματόδρομους στην Μήλο, την Πάτμο, την Αντίπαρο... τι χρόνια ωραία κι ας ήταν με παπί! Ο Bici σαν γνησιος guzzista με δικαιολόγησε για την εικοσαετή και πλέον καθυστέρηση και υποσχέθηκε να με βοηθήσει να την φέρω απο την Γερμανία που έχει γνωστούς όταν το αποφασίσω, αρκεί να βρω
μία, γιατί είναι σπάνια και στην αγορά πλέον πωλούνται πολύ λίγες. Πόσο μάλλον που ήθελα την πρώτη σειρά μαύρο με πορτοκαλί και όχι τις πράσινες διαγώνιες.
Γυρίζοντας αργότερα στο γκαράζ όλα ήταν τέλεια, μέχρι που είδα, όπως συμβαίνει πάντα και την άλλη όψη του. Η κυρία μου πλέον, στηριζόμενη στην σαγήνη της, απαίτησε να φύγει απ το γκαράζ η μαύρη V11 lemans, την ένιωθε ανταγωνιστική, τα ήθελε όλα ... Μετά απο λίγες ημέρες έδωσα στον Γιάννη, τον φίλο μας, την V11 lemans που τόσο ποθούσε! Αυτός στα 29 του δεν θάχει χαμένα χρόνια να θυμάται, και εγώ θα ζω τον έρωτα μου με αυτήν την ξελογιάστρα, την 1000S.
Φωτογραφίες: Thrylos
Digital edit: Doom
Τελευταία νέα
Τα πιο δημοφιλή
