MAGNI Guzzi Australia

MAGNI Guzzi Australia Παρουσιάσεις-συνεντεύξεις Άρθρα

Για τούτο τον καλοκαιρινό και μάλιστα αυγουστιάτικο «πάγκο» μου διάλεξα μια μοτοσυκλέτα σπάνια όσο και μοναδική, άγνωστη και αθώα εμπορικού-διαφημιστικού αίματος, ένοχη όσο και υπεύθυνη να υπογραμμίζει γιατί τούτη η των «κωλοελλήνων» πατρίς πάει κατά διαόλου.

Το υπέροχο και διαχρονικό – και ουδαμώς κλασικό όπως διάφοροι φραγκοδιψείς τσίπηδες επιθυμούν – δημιούργημα του Αρτούρο Μάγκνι μαρτυρά δίχως να φωνασκεί γιατί «οι ζωές των άλλων» δεν είμαι μόνο ένα υπέροχο φιλμ, μα αυτή καθεαυτή η απόδειξη ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί να είναι ή να γίνει τίποτε άλλο απ’ αυτό που τα τελευταία 191 μετεπαναστατικά χρόνια της είναι.

Ας με κατηγορούν πολλοί ότι δεν γράφω αμιγώς-μοτοσυκλετικά τεστ ποτέ μου. Τους απαντώ ότι άμα πρόκειται να γράφω για μοτοσυκλέτες λες και βρίσκονται στην γυάλα αυτές, ποτέ μου μη σώσω και σύρω μια λέξη. Οι μοτοσυκλέτες είναι ΜΕΣΑ στην ζωή και δη την ζωή των ανθρώπων, άνθρωποι τις κατασκευάζουν τις συλλαμβάνουνε, άνθρωποι τις σχεδιάζουν τις καβαλάνε και άνθρωποι φυσικά τις αγοράζουν και δεν κοιμούνται τα βράδυα αν δεν τις αποκτήσουνε κάποτε, (απ’ αυτούς κι εγώ ένας είμαι). Άνθρωποι ανθρώπινοι και ανθρωπινοί, άνθρωποι με αγάπες και ιδιοτροπίες, χούγια και γούστα περίεργα, κλίσεις παράξενες και κλίνες μπερδεμένες επίσης. Οι λέξεις ευτυχώς – για μένα – δεν τελειώσανε και μέχρι η Ρεπούση κι ο Μπαμπινιώτης να μας βάλουν να μιλάμε τα κομπιουτεροgreeklish της Διαμαντοπούλου, εγώ θα γράφω για μοτοσυκλέτες και την ζωή, για τους ανθρώπους και την ψυχή, για οτιδήποτε μπορεί να εμφυσήσει αξία και πνεύμα σε πράγματα και ιδέες. ΟΚ, λοιπόν;

Περί φίλου και όχι μόνο
Αν η Ελλάδα ξέρει να ψωνίζει μόνο DL και παπί – θαυμάσια, πολύ καλά κάνει. Αν η Ελλάδα ξέρει ν’ αναγνωρίζει μόνον ό,τι σιχτιρίζει ο ανταγωνιστής γείτονας – θαυμάσια, πολύ καλά κάνει. Κι αν η Ελλαδίτσα δεν επιθυμεί να γνωρίζει τίποτε άλλο από την στενή στάνη της, τον μαρμάρινο μπιντέ της και το σαλονάκι με την plasmaτική τηλεόραση – καθόλου θαυμάσια, ας μη διερωτάται λοιπόν γιατί όλη-μα-όλη η γη την έχει αυτήν προσπεράσει. Γιατί τα λέω αυτά; Διότι αγόρασε ένας φίλος μου – ο Γιαννάκης Καλφόπουλος – το αιώνιο όνειρό του, μια MAGNI Guzzi Australia και πέσανε πάνω του να τον φάνε φίλοι συνοδοιπόροι και συγγενείς, τιμόνια φλώρικα και κλιπόνια ζόρικα, κλασομπανιέρες του φραπέ και παραλίες του ντελβέ, τι να λέω εγώ και τι να μην καταλαβαίνετε εσείς. Έστησε στο μαγαζί του ως πολύτιμο σκρίνιο ο Γιαννάκης του Αρθούρου τούτο τον αητό και πέσανε πάνω του γιαπωνεζόφιλοι και ιταλοβαρεμένοι, γερμανομερκελιανοί κι αμερικανοχαρλεάδες να τον ψειρίσουν να τον σουργελέψουνε, να του θάψουν το μηχανάκι. Το οποίο μηχανάκι όχι μόνο είναι ξεχωριστό, όχι μόνο είναι σπάνιο κι ακριβό, μα κραυγάζει δουλειά περήφανη κι αφιέρωση λατρεμένη – ορίστε δυο πράγματα που οι Έλληνες μισούν κι επαγγελματικά θάβουνε από τότε που στεγνώσαν οι ελληνικές λάσπες.

Στο MAGNI κάθεστε χαμηλά, πολύ χαμηλά (ύψος σέλας μόνο 760χιλ) και μέσα, πολύ μέσα στην μοτοσυκλέτα. Με άμεσο αποτέλεσμα να έχετε μιαν άλλη αντίληψη των διαστάσεων και της οδήγησης, μια διαφορετική ρύθμιση αντιδράσεων και χειρισμών, απόψεων κι αποφάσεων οδηγικών. Θυμήθηκα αμέσως το Le Mans Ι που δεν είχα και το Laverda 3C που είχα, καθώς και για τα δύο ίσχυε και ισχύει το κλασικό-μυθικό «μπαίνεις-μένεις-βγαίνεις» και δεν έχει αλλάξει αυτό άχρι κεραίας. Διότι τούτο ακριβώς είναι ΟΛΟ το thrill-with-no frill της συγκεκριμένης κατηγορίας και εποχής των μοτοσυκλετών τούτων: κατά βάση μακρυές, αργές στιβαρές, μονοκόμματες και αδιάφορες σε συζητήσεις και διαπραγματεύσεις στρίβουν με ΕΝΑΝ τρόπο αποκλειστικώς. Τον προαποφασισμένο. Κι άπαξ ο αναβάτης τους ψήφισε, δεν υπάρχει καμμία περίπτωση να πάρει την ψήφο του – ή την κλίση/γραμμή του – πίσω, τελεία και παύλα, αλλαγή όχι μόνο κεφάλαιου μα βιβλίου ολόκληρου κιόλας. (Μια δεύτερη, κοντινομακρυνή σύγκριση; Το Triumph Daytona Super Three 900 που είχα.) Όλα τα «δεν πρόκανα», «άλλαξα γνώμη και θέλω να φρενάρω», «μπήκα με πολλά περισσότερα κι η στροφή δεν με παίρνει» απαγορεύονται εδώ δια ροπάλου και ΚΑΤ ταυτοχρόνως. Εδώ δεν είναι ελληνική πρωθυπουργία όπου το κάθε άψητο κούτσουρο απ’ το κάθε πολιτικό τζάκι δοκιμάζει ό,τι του κατεβάσει η γκλάβα του και όχι μόνο δεν φέρει καμμία ευθύνη, αλλά μας ζητάει μετά και τα ρέστα, που δεν καταλάβαμε-λέει το υψηλότατο τέχνημα διοίκησης και οδήγησης της πανκακόμοιρης χώρας. Στο MAGNI ετούτο πρέπει να γνωρίζεις εκ των προτέρων τι θέλεις να κάνεις και πού να το πας, δεν μπορείς να είσαι «αντιμνημονιακός» στο έμπα, «φιλοτροϊκανός» στο έβγα και μέσα στην περιπέτεια της στροφής να μας το παίζεις κι «αντιεξουσιαστής» κιόλας. (Αυτά μόνον ένας ΓΑΠ μπόρεσε και τα έκανε, αλλά αυτός πέφτει από ποδήλατο – πού να του δώσεις να οδηγήσει και μηχανάκι, για MAGNI δεν το συζητώ, θα σχηματίσει τριμελή γνωμοδοτική επιτροπή για να του πατήσει την μίζα.)

ΥΓ. Ευχαριστώ τον φίλο μου Γιάννη Καλφόπουλο για την παραχώρηση της μοναδικής-εν-Ελλάδι και προσωπικής του MAGNI Guzzi Australia 98.

Αναδημοσίευση απο www.mrbike.gr copyright © Ντάνης ΦΩΤΟΣ 2012

Έχει διαβαστεί 4918 φορές

Ετικέτες: MAGNI Guzzi Australia Παρουσιάσεις-συνεντεύξεις Άρθρα

Προηγούμενο άρθρο

Moto Guzzi:Stelvio 1200-2012

Επόμενο άρθρο

Moto Guzzi: Bellagio 940