Moto Guzzi – αγωνιστική ιστορία/1949-1957

Νέο Μονοκύλινδρο 500cc
Διατηρώντας την οριζόντια τοποθέτηση, το νέο μονοκύλινδρο είχε 496cc (88x82mm). Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν μία μεγαλύτερη έκδοση του μικρότερου κινητήρα με τα 350 κ. εκ. Ο λόγος που δημιουργήθηκε ήταν εξαιτίας προβλημάτων που εντοπίστηκαν στον υγρόψυκτο τετρακύλινδρο σε σειρά κινητήρα, ώστε να καλύψει το κενό μέχρι να επαναδημιουργηθεί ο προβληματικός κινητήρας.

Coppa d’Oro Shell – Mettet - Floreffe
Τον Απρίλιο του 1954 και εκμεταλλευόμενη την νέα πίστα του Dino Ferrari κοντά στην Imola η Moto Guzzi πήρε τις νίκες στην κατηγορία 250 και 350 κ. εκ στα πλασία του Coppa d’Oro Shell (Shell Gold Cup). Ο Alano Montanari κέρδισε στα 250 κ. εκ ενώ ο Lorenzetti κέρδισε στα 350 κ. εκ. με δεύτερο τον ομόσταυλο Ken Kavanagh.
Την ίδια ακριβώς μέρα (26 Απριλίου 1954) ο Anderson ξεκινούσε την σεζόν στο Βέλγιο στο Mettet, όπου κέρδισε στα 500 cc με την νέα μοτοσικλέτα. Στα 350 cc οδήγησε για το μεγαλύτερο διάστημα πρώτος, όμως προς το τέλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα εξαιτίας σπασμένου πλαισίου.
Στην Floreffe κανείς από τους αναβάτες της Guzzi δεν κατάφερε να τερματίσει. Ο Anderson πάνω στο 350άρι σταμάτησε τον αγώνα ως ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή μια ομάδα θεατών μπήκε μέσα στην πίστα διασχίζοντας τον δρόμο, ενώ ο Kavanagh εγκατέλειψε λόγω μηχανικών προβλημάτων ενώ προηγείτο.

1954 Αγώνες TT στο Isle of Man
Αν μπορούσε να φανταστεί τα αποτελέσματα, η Moto Guzzi δεν θα έκανε τον κόπο να συμμετέχει στους αγώνες του Isle of Man εκείνη την χρονιά. Από τις 6 μοτοσικλέτες την καλύτερη επίδοση είχε ο Anderson με μια πέμπτη θέση στην κατηγορία Lightweight. O λόγος; Μηχανικά προβλήματα των κινητήρων που παρουσιάστηκαν σε όλες της κατηγορίες. Έτσι ακολούθησαν αμέτρητες ώρες τεστ και δοκιμών στις πίστες…

F. Anderson ως μάνατζερ της αγωνιστικής ομάδας
Αν και είχε χάσει την ευκαιρία να συλλέξει βαθμούς στους τρεις αγώνες που είχαν προηγηθεί, ο Anderson κατάφερε στην συνέχεια να πάρει 4 νίκες και μία 2η θέση στους επόμενους 6 αγώνες (Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία, Ισπανία).
Στο τέλος της σεζόν ο επί χρόνια επικεφαλής της αγωνιστικής ομάδας των αναβατών ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες. Την ίδια στιγμή είχε αποφασιστεί να γίνει διευθυντής του αγωνιστικού τμήματος της Moto Guzzi. Το 1955 θα ήταν λοιπόν ο μάνατζερ των υπόλοιπων αγωνιζόμενων Kavanagh, Duilio Agostini και του νεοεισερχόμενου στην ομάδα Dickie Dale.
Το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας ως οδηγός ήρθε με δύο νίκες στο Mettet στις κατηγορίες 350 και 500 cc.

1955 Μια Χρυσή Χρονιά
Συνολικά επτά αγώνες πλαισίωναν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για το 1955 στην κατηγορία των 350 κ. εκ και η Moto Guzzi τους κέρδισε όλους:
1.    Γαλλικό GP – Duilio Agostini
2.    Isle of Man TT – Bill Lomas
3.    Γερμανικό GP – Bill Lomas
4.    Βελγικό GP – Bill Lomas
5.    Ολλανδικό TT – Ken Kavanagh
6.    Ulster GP – Bill Lomas
7.    Ιταλικό GP – Dickie Dale

Στον δεύτερο αγώνα έτρεξε για πρώτη φορά για λογαριασμό της Moto Guzzi o Bill Lomas, ύστερα από την εμπνευσμένη μεταγραφή του Anderson.

Μετά το τέλος της σεζόν οι Lomas, Dale και Anderson πήραν μέρος σε αγώνες ταχύτητας στο Montlhery της Γαλλίας όπου έγραψαν 13 νέα ρεκόρ ταχύτητας. Στο τέλος της χρονιά οι Dale και Lomas πήραν μέρος σε αγώνες στην Αυστραλία, όπου εντυπωσιάστηκαν με τις εκεί πίστες αλλά και με το επίπεδο των Αυστραλών αναβατών. Εκεί γνώρισαν και τον Keith Campbell ο οποίος ενσωματώθηκε στην ομάδα της Guzzi, την επόμενη και τελευταία αγωνιστική της σεζόν.

Ο Anderson παραιτείται
Με την καθοδήγηση του Anderson, ως διευθυντή του αγωνιστικού τμήματος, η Moto Guzzi απόλαυσε μια από τις καλύτερες χρονιές της. Πίσω όμως από τις πόρτες το κλίμα δεν ήταν αυτό που θα φαντάζονταν κανείς. Ο Anderson ζητούσε πλήρη εξουσιοδότηση ώστε να μπορεί να κάνει σωστά την δουλειά του, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια, κάτι όμως που δεν ενστερνίζονταν ο Enrico Parodi, ο οποίος κατείχε προηγουμένως την θέση του Anderson. Έτσι στο τέλος της χρονιάς ο τελευταίος παραιτείται. Εκείνη την περίοδο είχε την δική του στήλη στο περιοδικό Motor Cycle και χρησιμοποίησε το ακόλουθο κείμενο ως πλατφόρμα για να εξηγήσει τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή τη κίνηση:

Πιστεύω πως για να κυβερνηθεί σωστά ένα πλοίο, θα πρέπει τον πλήρη έλεγχο να τον έχει ο καπετάνιος. Το πλοίο στο οποίο υπέθετα πως έπαιρνα τον έλεγχο 12 μήνες νωρίτερα, φάνηκε πως είχε-από πίσω μου- ήδη 2 καπετάνιους, όπως επίσης και έναν αξιωματικό. Όταν έγραψα στον Dr Parodi για την παραίτησή μου, του εξέφρασα την λύπη μου για τον χωρισμό μου με την Moto Guzzi, διότι πέρασα εκεί τα 10 πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου. Δυστυχώς ήταν πολύ καλό για να κρατήσει…!

Τον Μάιο του 1956, ο Anderson οδηγώντας στην αγαπημένη του πίστα στην Floreffe, έχασε την ζωή του, χωρίς ποτέ να διευκρινιστούν οι λόγοι του ατυχήματος. Οποιοσδήποτε όμως κι αν ήταν ο λόγος, ο κόσμος της μοτοσικλέτας έχασε ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα ονόματά του.