Moto Guzzi: μια σπουδαία ιστορία

Mια όμορφη ιστορία φιλίας και όνειρων οδήγησε στην ίδρυση της Moto Guzzi, που είναι το παλαιότερο ευρωπαικό εργοστάσιο σε συνεχή λειτουργία απο το 1921. Ο Carlo Guzzi γεννήθηκε στο Milano το 1889. Τα νεανικά του χρόνια συχνά επισκεπτόταν το εργαστήριο του σιδερά Giorgio Ripamonti στο Mandello del Lario κατά την διάρκεια των διακοπών του. Ο Ripamonti καταπιανότανε με την επισκευή των κινητήρων των τοπικών σκαφών ψαρέματος, όπως και με κάποια πρώιμα αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται.

Ο Guzzi σίγουρα είχε κλίση ως μηχανικός, μερικά χρόνια αργότερα τέλειωσε την Τεχνική Σχολή του Μιλάνου, και κάπου εκεί πρέπει να είχε την ιδέα κατασκευής της δικιάς του μοτοσυκλέτας. Δούλευε στην lsotta Fraschini (κατασκευή αυτοκινήτων) ως μηχανικός , όταν ξέσπασε ο Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Τον κάλεσαν στο στρατό και βρέθηκε σε μια μονάδα της Ιταλικής Αεροπορίας, κοντά στην Βενετία ως μηχανικός αεροσκαφών.

Εκεί γνωρίστηκε με δυο πιλότους τον Giovanni Ravelli και τον Giorgio Parodi. Γρήγορα έγιναν φίλοι, και το αγαπημένο θέμα συζήτησης τους ήταν να φτιάξουν μια εταιρεία κατασκευής μοτοσυκλετών μετά τον πόλεμο. Ο Guzzi θα έφτιαχνε τις μοτοσυκλέτες, ο Parodi (γιός γενοβέζου εφοπλιστή) θα χρηματοδοτούσε την επιχείριση και ο Ravelli (ήδη γνωστός πιλότος και οδηγός αγώνων) θα διαφήμιζε την εταιρεία μέσα απο τους αγώνες. Αν σε κάποιους φαίνεται υπερβολικό ένα τέτοιο όνειρο, θα πρέπει να σκεφτούν οτι η κατασκευή μοτοσυκλετών εκείνη την εποχή ήταν πραγματικά στα σπάργανα, τυποποίηση δεν υπήρχε και ο ρομαντισμός επικρατούσε. Ακόμα και να πάρει εμπρός μια μοτοσυκλέτα ήταν ολόκληρη ιεροτελεστία. Η οδήγηση μοτοσυκλέτας ήταν ηρωική πράξη και...βρώμικη ταυτόχρονα, καθώς συνήθως η λίπανση του κινητήρα γινόταν με χειροκίνητες τρόμπες με καταστροφικά αποτελέσματα για τα ρούχα του αναβάτη.

Δυστυχώς ο Ravelli δεν πρόλαβε την ίδρυση της εταιρείας καθώς σκοτώθηκε σε αεροπορικό ατύχημα λίγες ημέρες μετά την λήξη του πολέμου, και σε ανάμνηση του ο αετός έγινε το σήμα κατατεθέν της νέας εταιρείας

Η ΑΡΧΗ 1921-1966

15 Μαρτίου 1921. Μια σημαδιακή ημερομηνία για την Moto Guzzi αφου ιδρύθηκε η "Societa Anonima Moto Guzzi", απο τον Carlo Guzzi, και τον Giorgio Parodi με έδρα "νομικά" την Genoa και εγκαταστάσεις στο Mandello del Lario με σκοπό "την κατασκευή και πώληση μοτοσυκλετών και σχετικές βιομηχανικές δραστηριότητες " και με σιωπηλό μέλος τον πατέρα του Giorgio και εφοπλιστή Emanuele Vittorio Parodi. (πηγές αναφέρουν οτι μέλoς ήταν και ο αδελφός του Giorgio, o Angelo Parodi). Η πρώτη μοτοσυκλέτα φτιάχτηκε το 1919 στο εργαστήριο του Mandello del Lario, με την βοήθεια του σιδερά Giorgio Ripamonti. Ονομάστηκε G.P (Guzzi-Parodi) απο τα αρχικά τους. Ήταν 500cc, μονοκύλινδρη με τετραβάλβιδη κεφαλή, και εκκεντροφόρο επικεφαλής, και φαινόταν φανερά η επιρροή των αεροπορικών κινητήρων που τόσο καλά γνώριζε ο Guzzi. Τεχνολογικά μπροστά απο την εποχή της, και πολύ ακριβή στην κατασκευή της, την μετέτρεψαν αρκετές φορές μέχρι να φτάσουν στο τελικό μοντέλο παραγωγής που θα μπορούσε να διατεθεί σε λογικό κόστος. Επίσης εγκαταλείφθηκε το όνομα G.P καθώς πολλοί θεωρούσαν οτι είναι τα αρχικά του Giorgio Parodi (φήμες λένε οτι πάτησε πόδι και ο πατέρας του, που δεν ήθελε να μπλέκουν το όνομά του με αμφίβολα σχέδια).

Τελικά το 1921 γεννήθηκε το Normale, με 8HP, τριτάχυτο κιβώτιο, μετάδοση με αλυσίδα, τελική 80km/h και κατανάλωση 30km/lt. To Normale ήταν το πρώτο μοντέλο παραγωγής στο κόσμο με κεντρικό στάντ, ένα χαρακτηριστικό που σύντομα θα υιοθετούσαν όλοι οι κατασκευαστές. Στις αρχές του αιώνα οι σημερινές τακτικές marketing δεν υπήρχαν, και ο μόνος τρόπος να αποδείξει μια μοτοσυκλέτα την υπεροχή της ήταν η συμμετοχή σε αγώνες. Πρώτος αγώνας που συμμετείχε η Moto Guzzi ήταν το "σκληρό" Milan-Naples rally. Δυο Guzzi πήραν μέρος και παρόλο που το αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς καλό (20η και 22η θέση), η πρώτη νίκη ήταν κοντά. 30 ημέρες αργότερα η Moto Guzzi έκανε την πρώτη της νίκη στο Targa Florio με τον Gino Finzi. Αυτή ήταν η αρχή μιας μεγάλης αλυσίδας νικών που κράτησε χωρίς διακοπή μέχρι το 1957. Οι πρώτες νίκες βοήθησαν να απλωθεί η φήμη της και η ζήτηση αυξήθηκε.  Το 1921 17 Normale κατασκευάστηκαν με τιμή 8500 λιρέτες. Η παραγωγή γρήγορα μετατράπηκε απο χειροποίητη σε βιομηχανική, καθώς οι εγκαταστάσεις αυξήθηκαν στα 300τμ και οι εργαζόμενοι έγιναν 17. Το 1923, η Moto Guzzi είχε γίνει γνωστή και προξενούσε σεβασμό. Ο Carlo Guzzi εξέλιξε τον διβάλβιδο κινητήρα του στην μορφή του αγωνιστικού  2CV, και με βάση την αρχική του ιδέα με το G.P προχώρησε στην δημιουργία του 4CV με την τετραβάλβιδη κεφαλή, για αγωνιστική χρήση επίσης.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1924,  ο Guido Mentasti θριάμβευσε με το C4V, διαλύοντας τον διεθνή ανταγωνισμό και η Moto Guzzi  κέρδισε το Ευρωπαικό πρωτάθλημα (European championship). Επίσης, έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ διαδρομής 100km με ταχύτητα 149km/h. Σύντομα η απόδοση του πλησίασε τους  30hp με τελική ταχύτητα άνω των 160km/h. Το αντίκτυπο στις πωλήσεις ήταν θεαματικό, και οδήγησε σε συνεχείς επεκτάσεις του εργοστάσιου και αύξησης του εργατικού δυναμικού. Στην παραγωγή προστέθηκαν μοντέλα, όπως το 500 S, και αργότερα το Sport 14, και Sport 15. 730 μοτοσυκλέτες ήταν η παραγωγή του 1924 (διπλή απο το 1923). 1200 μοτοσυκλετες το 1925 με το εργατικό δυναμικό να ξεπερνάει τους 300 εργαζόμενους. Το 1927 κατασκευάστηκαν 1000 μοτοσυκλέτες, Το 1929 το κεφάλαιο της εταιρείας έφθασε τις 4,500,000 λιρέτες και περίπου  τις 2500 μοτοσυκλέτες παραγωγή. Το 1928, το πρώτο Grand Turismo μοντέλο στην ιστορία της μοτοσυκλέτας γεννήθηκε, το Guzzi GT, με βάση το 500S. Παγκόσμια πρωτιά το σπαστό ψαλίδι και η ανάρτηση. Έγινε γνωστό ως Norge λόγω της συμμετοχής με αυτό του αδελφού του Carlo Guzzi, Giuseppe στο Arctic Circle rally, όπως και σε πολλά άλλα μεγάλα ταξίδια και ράλλυ. Η αφοσίωση και το πάθος των εργαζόμενων της Moto Guzzi φαίνεται απο το γεγονός οτι μέχρι το 1934 οι μηχανικοί υπέγραφαν τους κινητήρες που κατασκεύαζαν και φρόντιζαν για την τοποθέτηση τους στο πλαίσιο με την τελειομανία που διακρίνει τον πραγματικό τεχνίτη.

Οι αγωνιστικές επιτυχίες συμβάδιζαν με τις τεχνολογικές καινοτομίες. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 o Ιταλικός στρατός πήρε το GT17, που ήταv η στρατιωτική έκδοση του πολιτικού GT16 και αποτέλεσε βασική μοτοσυκλέτα του στρατού μέχρι το 1938, που αντικαταστάθηκε απο το Alce και το 1946 απο την εξέλιξη του Alce, το Superalce. Παράλληλα απο τα τέλη της δεκαετίας του '20, μπήκαν στην παραγωγή τα μικρομεσαία μοντέλα P 175 και το P 250, και ακουλούθησαν παραλλαγές τους, όπως το P.E., το P.L., το Egretta και το Ardetta. Το 1934 η Moto Guzzi ήταν η πιο σημαντική Ιταλική βιομηχανία μοτοσυκλετών.

Στο νικηφόρο ΤΤ του 1935 στο Isle of Man, η Guzzi πέτυχε την πρώτη νίκη μη-αγγλικής μοτοσυκλέτας (ρεκόρ 24 χρόνων), με οδηγό τον Stanley Woods στα 250cc, που είχε το νέο σύστημα ανάρτησης. Το 1937 ο θεαματικός και αποτελεσματικός Ιταλός αναβάτης της Moto Guzzi, Omobono Tenni, κέρδισε το Junior TT σε ένα μονοκύλινδρο 250cc κι έγινε ο πρώτος ξένος αναβάτης που κέρδισε αγώνα ΤΤ. Το 250cc μονοκύλινδρο και το νέο 500cc δικύλινδρο 120° V μοτέρ με τελική 200+km κυριάρχησαν στις Ευρωπαικές πίστες και πρωταθλήματα για τα επόμενα 20 χρόνια. Οδηγοί, οπως ο Tenni, ο Woods, και μετά ο Ruffo,  ο Lorenzetti,  ο Lomas και ο Andersson έβαλαν την σφραγίδα τους στην αγωνιστική ιστορία  της Moto Guzzi. Επίσης αγωνιστικά μοντέλα όπως το  Dondolino, το Gambalunga, το Condor και το Albatros εξελίχθηκαν για ιδιώτες αγωνιζόμενους. Η τεχνολογική εξέλιξη συνεχίστηκε. Το 1939, το Airone 250 μπήκε στην παραγωγή με 4ταχύτητο λεβιέ στο πόδι και upsιde down πηρούνι. Έγινε το πιο πετυχημένο μοντέλο μεσαίου κυβισμού στην Ιταλία. Δοκιμές έγιναν για χρήση συμπιεστή με το "250 Compressore" το οποίο κέρδισε το "Freccia Azzurra", ένα βραβείο που δινόταν για ρεκόρ απόστασης σε μια ώρα και τελικής ταχύτητας ανα ώρα ταυτόχρονα.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος πλησίαζε, αλλά ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες, οι σχεδιαστές και μηχανικοί της Guzzi παρήγαγαν καινοτομίες. Για στρατιωτική χρήση βγήκε το Trialce, και το Alce sidecar με αντιστρεπτική δοκό προς τον τρίτο τροχό για καλύτερο έλεγχο. Μετά τον πόλεμο, ο τρόπος ζωής άλλαξε θεαματικά. Η μοτοσυκλέτα δεν ήταν πια ένα όχημα μόνο για "εκλεκτούς" και επιδέξιους αναβάτες. Έγινε μέσο καθημερινής μετακίνησης στην δουλειά. Οι κατασκευαστές αντέδρασαν στην ζήτηση που υπήρχε με μοντέλα ευέλικτα, χαμηλής ιπποδύναμης, φθηνά στην αγορά και συντήρηση τους. Στο πνεύμα της εποχής η Moto Guzzi άρχισε την παραγωγή του Guzzino 65. Η αρχική τιμή των 80,000 λιρετών σύντομα διπλασιάστηκε λόγω του πληθωρισμού. Λιτό και πρακτικό, 50,000 πουλήθηκαν σε 3 χρόνια, ένα ρεκόρ για την Ιταλία. Εμεινε για πολλά χρόνια στην παραγωγή, και έζησε μια δεύτερη νεότητα την δεκαετία του '50 με το όνομα Cardellino.

Το 1950 έφερε και το Galleto, το πρώτο σκούτερ με τροχούς μεγάλης διαμέτρου, μια πρωτοτυπία που βλέπουμε να ακολουθούν  οι κατασκευαστές στις ημέρες μας. Στην μεγάλη κατηγορία αιχμή της Guzzi ήταν το μονοκύλινδρο Falcone των 498cc. Ουσιαστικά το Falcone ήταν η σπορ έκδοση του τουριστικού Astore της προηγούμενης γενιάς μονοκύλινδρων και είχε τελική 140km/h. Από το 1953 το Falcone κατασκευαζόταν σε εκδόσεις Sport και Touring, όπως και το μικρότερο Airone. Επιπλέον αναβαθμίσεις και αλλαγές θα το κρατούσαν στην παραγωγή μέχρι το 1976, με τελευταία έκδοση το Nuovo Falcone. Παράλληλα μια σειρά τρίκυκλων επαγγελματικών οχημάτων ήρθε στην παραγωγή, όπως το Motocarro, το Ercole, Ercolino, και το 3X3 Mullo mechanico που αρχικά φτιάχτηκε για τον Ιταλικό στρατό.