Carlo Guzzi

Ο Carlo Guzzi Daniele Ulisse, με το παρατσούκλι "Tai" για την οικογένεια του, γεννήθηκε στο Μιλάνο, 4 Νοεμβρίου του 1889. Ήταν ο δεύτερος γιός του μηχανικού Palamede Guzzi και της Elisa Cressini. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Giuseppe ( Naco), και οι δύο μικρότερες αδελφές του η Maria και  η Fanny.

Η εργατικότητα του πατέρα του επέτρεπε στα οικονομικά της οικογένειας να διαθέτουν ένα εξοχικό σπίτι στο Mandello del Lario για τα καλοκαίρια, όπου εκεί άρχισε ο Carlo να μαθαίνει τα πρώτα μυστικά των κινητήρων εσωτερικής καύσης συχνάζοντας στο σιδηρουργείο/ μηχανουργείο του τοπικού μηχανικού Giorgio Ripamonti. Με τον πρόωρο  θάνατο του πατέρα του, η κατάσταση έγινε δύσκολη οικονομικά, και τελικά η οικογένεια εγκατέλειψε το ακριβό Μιλάνο για να μείνει μόνιμα στο Mandello, στις ακτές της λίμνης του Como. Όταν ο  μεγάλος αδελφός του ο  Giuseppe  τέλειωσε ως πολιτικός μηχανικός το Πολυτεχνείο του Μιλάνο, και άρχισε να εργάζεται, δημιουργήθηκαν πάλι οι βάσεις ώστε ο Carlo Guzzi να συνεχίσε τις σπουδές του στο Regia Scuola Industriale di Vicenza και να πάρει δίπλωμα τεχνικού προιστάμενου. Με το δίπλωμα του σύντομα έπιασε εργασία στο Μιλάνο στην εταιρεία Singer, όμως το πάθος του για τους κινητήρες εσωτερικής καύσης τον οδήγησε στην Isotta Fraschini, εταιρεία με αντικείμενο πολυτελή αυτοκίνητα καθώς και  κατασκευή κινητήρων για αεροσκάφη και σκάφη θαλάσσης.

Το 1911 παντρεύτηκε στο Mandello με την Francesca Gatti, με την όποία απέκτησε και το μοναδικό του παιδί τον Ulisse Guzzi (1911-1980). Τέσσερα χρόνια μετά ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος, όπου κατατάχτηκε αρχικά στο πεζικό, αλλά λόγω των δεξιοτήτων του μετατέθηκε ως μηχανικός στην αεροπορία, όπου γνωρίστηκε με τον Ravelli και τον Parodi.

Αλλά,.. πως ήταν πραγματικά ο Carlo Guzzi; εσωστρεφής μάλλον, χωρίς να του αρέσουν οι "δημόσιες σχέσεις", είχε αρνηθεί πολλές φορές να συναντήσει σημαντικές προσωπικότητες που επισκέφθηκαν το εργοστάσιο. Φήμες λένε οτι μόνο για όμορφες επισκέπτριες έμπαινε στον κόπο να αλλάξει τις συνήθειες του, και μάλλον είχε μια αδυναμία στο γυναικείο φύλο, όπως και στο σκι και το κυνήγι μεγάλων θηραμάτων στην Αφρική.

Ο λόγος του ήταν αργός και χαρακτηριζόταν απο χιούμορ, που πολλές φορές άγγιζε την ειρωνεία, σχεδόν σαν Βρεττανικό χιούμορ. Ως παράδειγμα, μια φορά καλοκαίρι είδε έναν εργάτη του που είχε ανοίξει μια βρύση και περίμενε πριν πιεί να φύγει το ζεστό νερό του σωλήνα "Τι κάνεις εκεί; περιμένεις να βγάλει μπύρα;"Άλλη στιγμή κάποιος επισκέπτης του πρότεινε βελτιώσεις που κατά την γνώμη του θα έκαναν τις μοτοσυκλέτες αποδεκτές απο ευρύτερο κοινό και εισέπραξε "Φτιάχνω μοτοσυκλέτες για εμένα και τον θυρωρό μου".

Χωρίς αμφιβολία ήταν εξαιρετικός μηχανικός με πλεονέκτημα και αδυναμία ταυτόχρονα τις ατελείωτες εφαρμοσμένες δοκιμές, όπου μέχρι να καταλήξει στην δικιά του λύση δοκίμαζε τα πάντα, ακόμα και παράλογα πράγματα, πιστεύοντας οτι οι δοκιμές δίνουν καλύτερο αποτέλεσμα απο το σχεδιαστήριο. (Αποδοτικό, αλλά χρονοβόρο). Ήταν εξαιρετικά επιλεκτικός με τους εργάτες και τους συνεργάτες του, ζητώντας συνέχεια πρακτικές και αποδοτικές λύσεις, δεχόταν ιδέες και λύσεις αλλά με την προυπόθεση "...όσο λιγότερα μέρη και απλή σχεδίαση καλύτερα, εκτός αν σπάσει".

Το 1956, 67 χρονών, έβαλε στην παραγωγή το τελευταίο "δικό" του μοντέλο, την Lodola 175, για την οποία μάλλον δεν ήταν ευτυχισμένος καθώς είχε πολλές διαφορές με τα προγενέστερα σχέδια, " δεν είναι πιά Guzzi" είπε.

Η δεκαετία του '60 ήταν η αρχή της καθόδου της Guzzi, όπως και γενικά της βιομηχανίας μοτοσυκλέτας καθώς ο κόσμος άρχισε να αποκτά πρόσβαση στο φτηνό μικρό αυτοκίνητο. Ο Carlo Guzzi αποσύρθηκε απο την διοίκηση της εταιρείας, καθώς ήταν σοβαρά άρρωστος.

Πέθανε στης 3 Νοεμβρίου, 1964 στο Lecco, σε ηλικία 75 ετών.

ΣΣ. Στο πλαίσιο του εορτασμού των 90 χρόνων της Moto Guzzi, τοποθετήθηκε σε κεντρικό σημείο του Mandello άγαλμα/μνημείο προς τιμήν του.

Copyright © guzzista.gr