Ing. Giuseppe Guzzi

"Για περίπου 2 ώρες περιπλανιόμουν μέσα στα βουνά, χωρίς προορισμό, χωρίς χάρτες, μόνο ήθελα να χαράξω στο μυαλό μου τα τοπία που έβλεπα, τις νέες εικόνες, τα θαύματα της φύσης"
Ing. Giuseppe Guzzi

Η φιγούρα του ιντζινιέρε (μηχανικού) Naco, όπως ήταν γνωστός στο εργοστάσιο του Mandello, είναι χαρακτηριστική των ανθρώπων που αποτελούσαν την δύναμη έμπνευσης και καινοτομίας που χαρακτήριζαν την Moto Guzzi.

O Giuseppe Guzzi, αδελφός του Carlo,  γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1882 στο Μιλάνο. Γρήγορα του κόλλησαν το παρατσούκλι Naco, όπως συνήθιζαν οι οικογένειες στα μέρη τους. Πήρε το δίπλωμα του ως πολιτικός μηχανικός απο το Πολυτεχνείο του Μιλάνο, και ήταν πίσω απο κάθε έργο που έγινε στο Mandello, όπως την επέκταση του εργοστάσιου, το χωριό της Guzzi με σπίτια για τους εργαζόμενους, την υδροηλεκτρική μονάδα παραγωγής ρεύματος του Mandello κλπ.
Η ανάμνηση του είναι ενός ιδιαίτερου άνθρωπου. Ντροπαλός και εξαιρετικά συγκρατημένος, ζούσε μια σχεδόν καλογερική ζωή, ικανοποιημένος με τα ελάχιστα. Δεν ενδιαφερόταν για τα χρήματα,  αλλά μια φορά που έθεσε στον Carlo οτι ο μισθός του ήταν εξαιρετικά χαμηλός για τις ευθύνες που είχε και την εργασία του, εισέπραξε μάλλον ειρωνικά την πληρωμένη απάντηση οτι με τόσα λίγα που ξοδεύει, τι τα θέλει τα παραπάνω!!!

Πραγματικά ιδιαίτερος άνθρωπος, που το συμπλήρωνε και μια ιδιαίτερη φυσική παρουσία. Ήταν πολύ ψηλός, με δυσανάλογα μακριά πόδια και χέρια, και πολύ μεγάλα δάχτυλα σε σημείο να μην μπορεί να πάρει τα νούμερα στο τηλέφωνο και να κρατάει μολύβι με δυσκολία. Δεν άντεχε την ζέστη και είχε σχεδιάσει ένα σύστημα κλιματισμού με σωλήνες νερού για το χώρο εργασίας του, όπου δούλευε ημίγυμνος μέχρι να τα καταφέρει. Αν ο αδελφός του ο Carlo, ανήσυχος, κοινωνικός με έντονο ενδιαφέρον για αγώνες και νίκες ήταν το "sport" κομμάτι της οικογένειας, ο Giuseppe με την πραότητα του ήταν το "τουριστικό".

Περίμενε πάντα τις καλοκαιρινές διακοπές για να κάνει τα ταξίδια που έπλαθε στο μυαλό του πράξη. Το 1923 πήρε ένα Sport 500 το οποίο μετέτρεψε σύμφωνα με τις ανάγκες του και το μέγεθος του και άρχισε να κάνει μακρινά ταξίδια στην Ευρώπη. Σε ένα απο αυτά τα ταξίδια, δεν πρόλαβε να αφήσει την πύλη του Mandello και μερικά μέτρα πιο κάτω, πριν την γέφυρα με τις γραμμές του τραίνου  του έσκασε το λάστιχο. Οι εργάτες του εργοστάσιου που τον έβλεπαν να φεύγει έτρεξαν για να τον βοηθήσουν, αλλά τους σταμάτησε: "Έχω ξεκινήσει το ταξίδι, και οτι και να γίνει πρέπει να το φτιάξω μόνος μου. Γυρίστε στις δουλειές σας". Το 1926 σε ένα ταξίδι του στην περιοχή των Καρπάθιων (Ρουμανία, Ουγγαρία) του κόπηκε το πίσω τρίγωνο του άκαμπτου πλαίσιου του Sport 500, και έκανε μια πρόχειρη επισκευή με περαστούς σωλήνες στο σημείο που έιχε κοπεί το πλαίσιο. Όταν τελικά επέστρεψε στο Mandello πήγε και είπε στον Carlo οτι η επισκευή του, είχε κάνει πολύ πιο άνετη την μοτοσυκλέτα του. Δε χρειαζόταν περισσότερο για τέτοια μυαλά να σχεδιάσουν το ελαστικό πλαίσιο (telaio elastico), το οποίο σύντομα οδήγησε στις πρώτες μοτοσυκλέτες με σπαστό ψαλίδι και ανάρτηση, κάτι που θεωρούμε φυσιολογικό σήμερα. Το πρώτο MOTO GUZZI  με Telaio  elastico ήταν το GT500, του 1928. Η ανάρτηση δεν θεωρήθηκε "ανδρική" απο τους μοτοσυκλετιστές της εποχής, μόνο 75 κομμάτια πουλήθηκαν σε ιδιώτες και άλλα 245 στον στρατό (σύνολο 320 μονάδες). Απο το 1931 η πολιτική έκδοση ονομζόταν GT16 και η στρατιωτική GT17. Έπρεπε να φτάσει το 1935 με τις νίκες του Woods στο ΤΤ για να γίνει αποδεκτή η ανάρτηση απο τους σκληροπυρηνικούς.

Ο Giuseppe Guzzi εφάρμοσε στο Sport 500 που είχε όλες τις αλλαγές και βελτιώσεις του GT 500  και συνέχισε τα ταξίδια του.  Το 1927 στην κεντρική Ευρώπη και το 1928,  στην Λαπωνία και το Βόρειο Ακρωτήρι (Nordkapp). Δύο χρόνια πρίν ο αεροναυπηγός Umberto Nobile και ο Νορβηγός εξερευνητής Amundsen είχαν πετάξει πάνω απο τον βόρειο πόλο με το αεροσκάφος Norge (Norway), και αφετηρία την Ρώμη, έτσι σύντομα η λαική φαντασία μετονόμασε την μοτοσυκλέτα του Giuseppe, σε GT500 Norge.

Η μοτοσυκλέτα του είχε θήκες για χάρτες, όπλο, κεντρικό στάντ που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και απο τις δύο πλευρές και στο εμπρός φτερό μια μεταλλική ταμπέλα με χαραγμένα τα ταξίδια του.

1923 Mandello-Parigi 2000 km
1924 Mandello-Tolosa-Pirenei 2500 km
1925
1926 Mandello-Vienna–Budapest-Carpazi 3000 km
1927 Mandello-Slesia 3000 km
1928 Mandello-Stoccolma-Lapponia-Oslo-Berlino 6200 km
1929 Mandello-Amburgo 2200

Ο Naco έμεινε πάντα πιστός στο μοτέρ του Sport 500: οτι αλλαγές και άν έκανε ο κινητήρας έμενε ο ίδιος!!! Την δεκαετία του '50 σε μια περίπτωση που έκανε ολική ανακατασκευή, χρησιμοποίησε ένα πλαίσιο απο GT16 με τον γνωστό κινητήρα. Όποιος τον ρώταγε γιατί, έλεγε οτι ήθελε να δεί πότε θα σταματήσει να δουλεύει! Ποτέ δεν το έμαθε, καθώς πέθανε ογδόντα χρονών ,  στις 14 Ιουνίου του 1962.

Η μοτοσυκλέτα του δωρήθηκε απο τον ανηψιό του Ulisse Guzzi (γιό του Carlo) στο Moto Club Carlo Guzzi του Mandello, όπου βρίσκεται και σήμερα. Μάλιστα το 1991, στα 70α γενέθλια της MOTO GUZZI, με ένα σέρβις μόνο επανέλαβε το ταξίδι στην Λαπωνία χωρίς προβλήματα. (Μάλλον ούτε εμείς θα προλάβουμε να μάθουμε πότε θα "σπάσει"!!!) Ο Giuseppe Guzzi έχει επίσης γράψει ένα βιβλιαράκι το  1942, με τίτλο "Μοτοσυκλέτα και αναβάτης", που εξηγεί μηχανικές αρχές και συμβουλές οδήγησης.

Πηγή:Naco-Vanni Bettega- Anima guzzista

Copyright © guzzista.gr