Omobono Tenni Πρόσωπα Moto Guzzi
Ο Tommaso Omobono Tenni (24 Ιουλίου, 1905 - 30 Ιουνίου, 1948) ήταν μια μορφή στους αγώνες μοτοσυκλέτας, πολυπρωταθλητής Ιταλίας και με 47 νίκες για την Moto Guzzi απο το 1933 μέχρι το 1948.
Τα πρώτα χρόνια
Ο Omobono Tenni
γεννήθηκε στο Tirano, της Λομβαρδίας (Lombardy). Στα 15 του, η οικογένεια του μετακόμισε στο Treviso, όπου άρχισε να δουλεύει ως μαθητευόμενος σε συνεργείο μοτοσυκλετών. Στα 19 του, άνοιξε το δικό του μαγαζί μοτοσυκλετών και παράλληλα άρχισε την αγωνιστική δράση που θα κρατούσε για τα επόμενα 24 χρόνια. Το 1924 έτρεξε τον πρώτο του αγώνα στην μικρή κατηγορία (lightweight) στο Circuito del Piave. Στην αρχή έτρεχε περιστασιακά, αλλά απο το 1926 μια σειρά εντυπωσιακών νικών και μια τρίτη θέση στο Ελβετικό GP, τον έκαναν γνωστό για την τρέλλα και το θάρρος που είχε αυτός ο νεαρός αναβάτης΄και τον έφεραν στην προσοχή των εργοστασιακών ομάδων. Μεταξύ του 1930 και 1933 οδήγησε διάφορες μοτοσυκλέτες, όπως Velocette και Norton. Το 1931 τα μέλη του τοπικού club τον βοήθησαν να αγοράσει μια Velocette 350 με την οποία πήρα την τρίτη θέση στο Ιταλικό Grand Prix της Monza και μετά την πολυπόθητη νίκη στο Grand Prix του Reale στην Ρώμη. Το 1932, νίκησε τον διάσημο πιλότο της Moto Guzzi, τον Pietro Ghersi στο Rapallo, και η εξέλιξη ήταν το 1933 να πάρει θέση εργοστασιακού οδηγού στην Moto Guzzi. Με την Guzzi έχτισε την φήμη του ως "ο μαύρος διάβολος" (il diavolo nero) και άρχισε μια εποχή γεμάτη νίκες και επιτυχίες.
Ο Μαύρος Διάβολος
Για το πρωτάθλημα του 1934, η Moto Guzzi εξέλιξε μια νέα V twin 500 cc αγωνιστική μοτοσυκλέτα, την bicilindrica, ουσιαστικά δύο κινητήρες 250cc ενωμένους σε γωνία 120 μοιρών σε κοινό κάρτερ. Ο Tenni κατάφερε να πάρει το Italian Grand Prix μπροστά απο τον άλλο άσο της Moto Guzzi, τον Stanley Woods, και τελικά πήρε και το Πρωτάθλημα Ιταλίας του 1934 στα 500 cc. Το 1935 ο Τenni κέρδισε τον αγώνα Milano-Napoli με μια έκδοση της bicilindrica με ανάρτηση, με μέση ταχύτητα 107 χλμ. Το 1935 ήταν επίσης η πρώτη χρονιά που ο Tenni πήρε μέρος στο Isle of Man TT, αν και πρωτάρης μάλλον ένιωσε αμέσως σαν το σπίτι του, καθώς τρόμαξε τους Άγγλους ξύνοντας τους φράχτες και τα μαρσπιέ του στην διαδρομή, με αποκορύφωμα το υψηλής ταχύτητας πέρασμα του στο Bray Hill, όπου η απότομη εναλλαγή κλίσης οδήγησε σε ένα άλμα που άφησε τους θεατές άφωνους. Ήταν δεύτερος στο μεγαλύτερο μερός του αγώνα πίσω απο τον συναθλητή του Woods, μέχρι που έπεσε στο ορεινό κομμάτι μέσα σε ένα πέπλο ομίχλης. Ο "μαύρος διάβολος" μάλλον με αυτήν την εμφάνιση πήρε το όνομα που τον ακολουθούσε μέχρι το θάνατο του. Τα μαύρα του μαλλιά, και ο δαιμονισμένος τρόπος οδήγησης τον έκαναν il diavolo nero και έφεραν σεβασμό σε διεθνές επίπεδο. Ο Stanley Woods τελικά κατάφερε και κέρδισε και τις δυο κατηγορίες για την Moto Guzzi (lightweight και senior.) Ο Tenni όμως πήρε την χαρά να ξανακατακτήσει το πρωτάθλημα Ιταλίας του 1935.
"Αυτόν που πραγματικά θαύμαζα, αν και δεν συμφωνούσα με τις αντιλήψεις του, ήταν ο Tenni. Ο Tenni ήταν ένας πάρα πολύ παράξενος άνθρωπος...αν τον ήξερες μόνο...Αν τώρα καθόταν μαζί μας θα ήταν ήρεμος, ήσυχος, σαν δειλός. Όταν όμως ανέβαινε πάνω στη μοτοσικλέτα, άλλαζε εντελώς. Ο μόνος του σκοπός ήταν να πάει γρήγορα με τη μοτοσικλέτα. Όχι να κερδίσει. Να πάει γρήγορα. Μια μέρα μου είχε πει: «Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι που έρχονται να δουν αγώνες, ενδιαφέρονται για το αν θα κερδίσει η Guzzi ή η Gilera; Όχι φυσικά! Αυτό που τους νοιάζει είναι να έρθουν και να δουν αναβάτες να πηγαίνουν γρήγορα. Πολύ γρήγορα». Για παράδειγμα ο Lorenzetti ήταν υπολογιστικός. Αν βρισκόταν μπροστά, έκοβε το γκάζι 20 μέτρα πριν τη στροφή. Ο Tenni ήταν το αντίθετο. Αν δεν έφτανε 5 μέτρα πριν, δεν έκοβε. Υποστήριζε πως αν το έκανε θα ήταν σαν να κοροϊδεύει τους θεατές.
....Ο Tenni ήταν απερίσκεπτος και θαρραλέος. Αν δεν τον ήξερες δεν μπορούσες να πιστέψεις ότι υπάρχει άνθρωπος που θα μπορούσε να οδηγεί έτσι... Υπήρχε κάποτε ένας αγώνας του ιταλικού πρωταθλήματος στην Bologna, όταν ακόμα χρησιμοποιούνταν οι πόλεις για το πρωτάθλημα. Σε εκείνον τον αγώνα πήραν μέρος 4 Guzzi 250άρια εξοπλισμένα με συμπιεστή. Οι πιλότοι ήταν οι Alberti, Pagani, Sandri και Tenni. Επίσης υπήρχαν και 3 Benelli σε εκείνον τον αγώνα, με συμπιεστή, με οδηγούς τους Soprani, Rosetti και Ciani. Υπήρχαν και άλλες εργοστασιακές αλλά η μάχη ήταν μετάξυ της Guzzi και της Benelli. Ο Sandri ήταν Μπολονέζος και πολύ καλός πιλότος. Λοιπόν έτοιμοι; Πάμε! Ο Tenni και ο Sandri άφησαν πίσω τους όλους τους άλλους. Ο Tenni, όντας ικανός, πίεσε τον Sandri να πέσει (κάτι που του έδινε μεγάλη ικανοποίηση) και οδηγούσε πρώτος. Στην προτελευταίο γύρο ο Tenni ήταν πρώτος και δεύτερος ερχόταν ο Soprani πάνω στο Benelli, με καθυστέρηση σχεδόν ενός γύρου. Στην είσοδο της οδού Giardini Margherita, όπου ο δρόμος γίνεται πολύ στενός, ο Tenni βρήκε μπροστά του τον Soprani και τον προσπέρασε ακριβώς πάνω σε εκείνο το στενό μέρος, από το εσωτερικό της στροφής. Αν είχαν ακουμπήσει έστω και λίγο θα πέφτανε σίγουρα και οι δυο τους κάτω. Καταλαβαίνετε λοιπόν για τι αναβάτη μιλάμε...Μετά τον αγώνα πήγα και του είπα «Ήσουν πρώτος, καταλαβαίνεις την τρέλα που έκανες;» και μου απάντησε «Φυσικά, όμως αν τον περνούσα μετά το στενό σημείο, δεν θα είχε πλάκα..»
Το 1948 για τον Ελβετικό αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος (Swiss GP), στο Bremgarten, ο Tenni πέθανε μετά απο πτώση σε δοκιμαστικά. Ο Omobono Tenni πέτυχε 47 νίκες για την Moto Guzzi την περίοδο 1933 -1948.
ΥΓ. To 2002 η Moto Guzzi προς τιμήν του αφιέρωσε το περιορισμένης έκδοσης V11 Lemans Tenni, με το χαρακτηριστικό λαδί αγωνιστικό χρώμα και την καφέ δερμάτινη σέλα.
Πηγές:Mario Colombo "80 Years of Moto Guzzi Motorcycles"
http://www.kolumbus.fi/leif.snellman/dt.html
Συνέντευξη ing.Carcano
Τελευταία νέα
Τα πιο δημοφιλή
